AGIM GASHI

GJYSH TË KAM SHOQE

(vjersha pur fëmijë)         

___________________________________________________________

LËGJENDA PËR FISIN ILIR

Tregojnë te dhënat
tregon legjenda -
këtu e mijëra vjet më parë
një fis nga dheu kishte dalë
në Ballkan vend zunë
pasi nga këtu dreçin përzunë.
　
Të tjerët kur erdhën më pas
dhe i panë -
më që ishin te lirë
fisi i lirë iu thanë.
　
Atëbotë legjenda thotë
mëqë e bën këtë tokë më zot
toka ua fali disa dhunti -
si shkëmbi - fuqinë
si bora - zemërbardhësinë.
　
Për këtë legjenda thotë
ky fis është i lidhur
për këtë truall fortë,
dhe që atëherë 
patën bërë be
për këtë truall
vdesim si më le.
　
Këtë tokë me qindra vjetë
- legjenda fletë
e sulmuan dreqi e i biri
por çdo herë për liri
ka luftuar Iliri.
　
Këtu robërinë
s'e duronë as dheu,
te gjithë le të dijnë mirë
se më shumë se jetën
e don lirinë fisi - I L I R ...


　
BAC, U KRY !

Kush tha renja sjell humbje
- nuk është e vërtetë ,
rënja jote Baca Adem
- na dha forcë për jetë.
　
Maleve të Kosovës Bac
krenar qendruan lisat ,
luftës që ti nise Bac
çdo ditë iu shtuan plisat.
　
Bushtra e vjetër Serbi
- iku më miza nën jelë,
deshi t'behej e madhe
- e vogël tash ka ngelë.
　
E bëm shtetin - Bac
që n'themele iu bëre gur,
- fli i qet ti më shokë
shpirti Juaj jeton n'flamur.
　
E quam n'vend amanetin
- sot Kosova jeton n'liri,
të raportojmë - Komandant
Erdhi Pavarësia - Bac u kry!
　
　
　
　
ME FAT PAVARËSIA

Themelët tuaja Kosovë
- te lara me gjak,
nga trimat që mbrojtën
- nder edhe prag.

Murët tuaja Kosovë
- bijët më të mirë,
te flijuar ndër shekuj
- që të jesh e lirë.
　
Qatia jote Kosovë
- gjenerata e re,
lakmi ta ka bota
- për rininë që ke.
　
E shëndritshme Kosovë
- Për ty ardhmëria,
Me fat,me fat,me fat
- Kosovë Pavarësia !



TE VARRI I KOMANDANTITI
　
　
Tek qëndroj gatitur
te varri i Adem Jasharit,
më behet se e dëgjojë
një zë që del prej varrit.
　
Nëse dëshironi -
te na ndëroni vërtetë,
tregonju brezave që vijnë
- për çka kemi vdek.
　
Duane njëri tjetrin -
ndihmone n'kohë t'liga,
mos lejoni kurrë -
qe t'u përqai shtriga.

Shtrija dorën mikut
shtrija dorën vëllaut,
për hatër t'Kosovës
- për inati t'shkaut.
　
Harrone mes veti
Inatët e hasmërit,
vetëm të bashkuar
iu do te dilni n'dritë.
　
Ndaleni hakmarrjën
- ndërpreni gjaqët,
- le të rritën fëmijët
le të tymojnë oxhaqët.
　
Kur ju jeni të lumtur
dhe të gëzuar në jetë,
edhe ne të rënët -
do t’prehem të qetë.
　
　
　
　
　
KOSOVËS
　
　
Sa ushtrit e kësaj bote
i mahniti bukuria jote.
　
Erdhën deshen ty të marrin
n'vend te djepit gjetën varrin.
　
Për ty njerkë qe historia
te vranë bij e të vranë bija.
　
Në ty u bën edhe shumë krime
te ndanë nga nëna t'lanë jetime.
　
　
Por Kosovë ti kurr s'u tute
rrite djem mbi tyta pushke.

Që dhe vdekja u ka hije
këmba e huaj mbi ty kur bie.
　
Për ty ranë bij't më te mirë
- vetëm ti që te jesh e lirë.
　
Por Kosovë - mos i qaj
- se për trimat nuk vaj.
　
N'ty Kosovë po bajmë be
- ata do t'jetojnë me ne.

RRUGËTIMI YNË

(Më rastin e hapjes se tunelit

në Kalimash)

Para shumë e shumë vitesh

u nisëm në një udhë,

por,na pengonin lumenj't

- malet e larta më gurë.

Na ndiçnin hijet -

na sulmonn hijenat,

brezat n'ketê udhëtim

p kan lënë dhe krenat.

S' e ndalen rrugëtimin

- grat as burrat ,

nisën t'i shpojnë malët

- i ndërtuan dhe urat.

Dhe u shfaq drita

në fund të tunelit,

erdhi kohë e dritës

- iku kohë e territ.

Kur bashkohën fushat

kur bashkohen malet,

Bashkimi kombëtar

kurrë nuk do të ndalët.

DY MOTRA

Kur ishin te vogla

dikush i ndau dy motra.

Ato rriteshin 

por as në lojë,

njera tjetrën 

s'e zinin në gojë.

Të dyjat më mallpêr vëllazni,

në vatrat e tyre linden shumë fëmijë.

Kur iu rritën fëmijët

njeri tjetrit i dhanë besën,

- do t"ibashkojmë

nënën dhe tezen..!

KUR VDEKJA KORITËT...
　
　
(Poetit dhe luftëtarit 
Sylë Ademi-Açareva)
　

Eu Sylë Ademi,Sylë Açareva
kur të njoha për herë te parë,
- një burr , djal ambicioz
me mendje e zemër shqiptar.
　
Eu Sylë Ademi,Sylë Açareva
s'kisha gabuar - e kuptova,
ti ishe ngjitë malit më armë
kur t'kishte thirrë - Kosova.
　
　
Eu Sylë Ademi,Sylë Açareva
burr i dheut - gjithmonë n'ball,
kundër shkaut te shkinës -
edhe me pushkë edhe me fjalë.
　
Eu Sylë Ademi,Sylë Açareva
vullkan i gjallë qe s'ndalej ,
pak kush të kuptoi or mik
- me ty edhe jeta tallej.
　
Eu Sylë Ademi,Sylë Açareva
- me ty edhe vdekja u korit,
ajo ta mori trupin or vëlla -
po shpirti t'jeton n'vargje për ditë...
　
　
　
LETËR BABADIMRIT
　

Ne fëmijët e Kosovës
t'i shkruajmë këto fjalë,
- qe sa e sa vite
kurgjë s'na ke falë.
　
E vërtetë që sot
- ne jemi te lirë,
por më s'na e plotësove
- anjë dêshirë.
　
Teuta në Drenicë
ende s'ka shtëpi,
Agronit në Gjakovë
- babi nuk iu kthy'.
　
Shumë shokë tanë
n'rrugë shesin cigare,
ata s'ndjekin mësimin
- punojnë për idare.
　
Dhe sonte shumë sish
lotë hidhërimi derdhin,
sepse s'kanë më se
- te stolisin bredhin.
　
Vërtetë nëse don
ta ruajmë miqësinë,
sillna - babadimer
këte vit PAVARËSINË!

　
31.dhjetor.2007
　
　
　
MËRGIMTARËVE
　
　
Ikët n'kohë te liga-
siç ikin zogjët shtegtar,
nga skamja e madhe-
nga pushtuesi barbar.
　
Ju na shpëtuat më fytyrë
ju na shpëtuat me nder,
që për bukë anmikut
t'mos i trokasim në derë.
　
Kryet punë të renda
kryet punë të vështira,
me shpresë që një ditë
do t'vijnë ditë më t'mira.
　
Shkaut në shumë mënyra
- ju ia dhatë hakun,
edhe më pushkë në dorë
duke mbrojtur pragun.

Tek ikët n'kohë t'liga
të gjithë derdhëm lotë,
mirë se vini mërgimtarë
n'Kosovën e Pavarur sot!



　
NJË SHTATOR
　

Thërret zilja
-tri li-li,
eni n'shkollë
o fëmijë.

Xha Rexhepi
me zile n'dorë,
lajmëron nxënësit
-për në shkollë.

N'oborr t'shkollës
qe një kohë bosh,
filluan te mblidhen
nxënësit n'qosh.　
　
Një nga një
si ujë në lum ,
n'oborr t'shkollës
-u ben shumë.
　
Ca fëmijë -
te vegjël fare,
erdhën sot
me Abetare.


　
GËZIMI I SHKOLLËS
　

Mjaft qëndroi vetëm
shkolla gjatë pushimit,
- sot herët n'mengjes
cingërroi zilja e gëzimit.
　
Zdirgjën rrugë t'fshatit
fëmijët si ujê nê lumë,
- si çdo shtator tjetër
por sivjet më shumë.
　
Sot u gëzuam të gjithë
u gëzua dhe shkolla
që n'bangat e saj ulën
fëmijët me faqe si molla.



FLETORJA

Një herë në klasë te dytë
duke lozur me shokë,
fletorja m'u kishte zhlye
-pasi m'ra në tokë.
　
Kish filluar ora e tretë
mësuesi dëtyrat i kerkoi,
i kish kryar vërtetë -
e parpë në këmbê me çoi.
　
ç'i ke bërë kështu fletorës
në çfarë lufte e ke pasë?
e pa pritë në mes te orës
- plasi gazi nëpër klasë.
　
Para shokëve u turpërova
ashtu n'këmbë si isha ngritur;
e para klasës - u betova
për te mos e përseritur.


　
GOMA
　
E mbajë mend si sot
qe në klasë te parë,
lidhurë e mbaja n'qafë
gomën me spagë varë.
　
Sa herë gaboja ne t'shkruar
- e përdorja pa përtesë,
por goma ime e bekuar
- e ka pasur dhe një ves.
　
Kur e përdorja pa kujdes
- shpeshherë në një vend,
fletën e hante për besë
- sikur te kishte dhëmb.
　
Qysh atëherë gabime
fillova te bejë më rrallë,
-dëshiroja që fletorja ime
te ketë faqën e saj t'bardhë.


　
LAPSI
　
Përpos gomës dhe fletorës
dhe për laps - kisha kujdes,
mos s'e kam n'çantë shikoja
për çdo mbremje,çdo mengjes.
　
Para mësimit nxënësi-Petrit
iu tregoj drejtë pasha sytë,
ma kishte vjedhur lapsin tim
mbi bangë kish shkruar fjalë t'ndytë.
　
Atëbotë mësuesi i hidhëruar
kush ka shkruar mbi bangë?!pyeti,
pa pritë fare pa u hutuar -
lapsi i Gimit ,u gjegjë Petriti.　
　
Pa dëgjo!-i tha mësuesi
lapsi s'shkruan vet asnjë fjalë,
do lejoje qe lapsi i tij -
t'shkruante kështu në tendin ball.

Duke u ulur ashtu i skuqur
dorën e tij fajtore -shterngoj,
- Me falë!- tha ,zoti mësues
kam gabuar - e pranojë.


　
　
LOJA
　

Me një paralele luanim futball
- loja ishte miqësore ,
te tjerët brohotitnin nëpër oborr
mbretëronte atmosferë gazmore.
　
Gjuajti drejtë portës shoku Agron
Gooolë!-bërtiti nxënësi Miftar,
filluanë lojtarët te kundërshtojnë
- nuk është golë , jo jo çfarë!
　
Këtë gjë e dinte portieri
- por ai nuk nxirrte zë,
n'atë kohë mësuesi erdhi
ai nga larg e kish ven re.
　
Ishte apo s'ishte?!-portierin pyeti
Pooo!- u gjegj , miku i tij Petriti,
- edhe në lojë dihet trimi,
tha atëbotë mëses Misimi!
　
　
　
　
A RRITËT MËSUESI
　

Kur mëson vogëlushja Artë
dhe suksese arrinë n'shkollë,
-bilbili ia thotë këngës
-mbi degën e hollë!
　
Kur me pesa në fletore
Drita kthehet në shtëpi,
bashkohën dy bregore
me gëzim e pretë mami.
　
Kur mësojnë të gjithë nxënësit
- klasa në sukses ngritët,
pa shikoni të dashur fëmijë
edhe mësuesi atëherë rritët!


　
ORA E GJALLË
　
Ju tregoj me të vërtetë
s'është mahi as përrallë,
në shtëpi që disa vjetë
unë e mbajë një orë te gjallë.
　
Ora ime s'ben tik-tak,
-ajo orë ka një risi,
përmbi pleh në sokak
i dëgjohêt zëri kiki-riki!
　
Ajo m'thërret çdo mengjes
e më zgjonë me kohë çdo herë,
- ndaj e quaj unë kendez
mund ta thërrisni edhe gjel.



VËREJTJE NËNËS

Nënë e dashur -
një vërejtje kam për ty,
a është me vend a s'është
- këtë gjykoje ti.
　
Ti në babin -
kur nërvozohesh shpesh,
mua ma ngreh veshin
-ma ngjeshë flakareshë.
　
Nënë e dashur -
nëse je trime dhe ta mbanë,
pse qe sa vite që kam lindur
kurrë s'e rrahe babanë.



TRE MJESHTËR
　

Gjyshi në tierç
ka endur leshin e galës,
babi mjeshtër i gurit
- unë i fjalës.
　
Gjyshi trupin e trimave
- e ka bër krenar,
babi ua ka strehuar kokat
- unë i qeras me fjalë.
　
Gjyshi ka vdekur -
tierqit stolisin galerit
babi është plakur -
krenare qëndrojnë shtëpit
- unë mjeshtrin time
do e përsos çdo ditë.
　
　
　
LUMI
　
Buron nga malët shkëmbore-
rrjedhë nëpër lendina-ara pjellore.
　
Kalon mal e livadh -
çdo herë behet më i madh.
　
Në rrugë dikush e ndalë -
mbi te nderton hidrocentral.
　
Udhëton e udhëton nëpër botë
- kalon shtete pa pasaportë.
　
N'fund dredhët n'liqe a det -
por kurrë s'e harron burimin e vet.


　
A SËMURET MJEKU

Në dalje te ordinancës
- e vogla Norë,
i drejtohët bebit
që e mbanë për dorë:
　
A sëmurët mjeku
a merr ingjeksione,
e në rast nevojë
a hynë n'operacione?!
　
A e pe -thotë babi
mjekun me mustaqe,
vrushkulla djerëse
i shokin për faqe!
　
A e pe si iu zverdhën
xhaxhit mjek - faqët,
që n'mungesë t'ushqimit
foshnja kish humb langjët.
　
Mjeku sëmuret -
shpesh herë në ditë,
se sëmundjet e pacientëve
i ndjen thellë në shpirt.
　
　

SHALIMI I PARË
　
Qysh si fëmijë -
sa vjeç isha s'e di
veç me kujtohët si sot
kam qenë në arë
kur e shalova kalin e parë.
　
　
Kali qe shalova n'arë
nuk ka qenë i zi as i bardhë
s'ka pasur fre as shalë
s'ka qitur shqelma -
s'ka kafshuar më dhëmbë
ka qenë pa kokë-pa këmbë.
　
Iu bej be në mollë
iu betohëm në dardhë
kali i parë-
që e shalova në arë
nuk ka qen lodër fëmijësh
as kali prej dru
po...një duk gruri..!



TE DASHUR FËMIJË
　
　
Te dashur fëmijë
iu kam parë shpesh
filloni me qesh
plotë gojën përshesh.
　
Një shok t'uajn e kam dëgjuar
duke folur një fjalë të ndytë
më ka ardhë t'i bylli veshët
- ti mbylli sytë.
　
Duke u gjuar më gurë
shpesh iu kam parë,
mandej në mes veti 
duke u përlarë.
　
A e dini ç'na sjellin
- sjelljet e këqija,
s'na len te rritëmi
- mbetem çilimia.
　
Fjalë të ndyta
kurrë s'duhet të flasim
se dhëmbet na bien
e buzët na pelcasin.



FUSHA E PAJTIMIT

(Edhe muzgu i ngjetë agimit
- kur shtrihet dora e pajtimit)
　
Prinë para rinia
me ta Anton çeta,
qe fund të marrë ndasia
që kuptim te marrë jeta.
　
Dhe flasin burrët
më qelesha t'bardha,
për këtë farë te keqe
qe na mbollën n'ara.
　
Për besë e burrëri
për nderë në këto troje,
për punën qe duhet bërë
sikur bletët në hoje.　
　
Dhe ngritën burrat
me esje të sigurt,
që t'i hapin shtigjët
n'zemra t'i shkrijnë gur't.
　
E ia shtërngojnë duartë
- njëri tjetrit fortë,
që vrasje t'mos ketë
- për jetë e mot.

NE FËMIJËT JEMI T'MËDHENJË

Ne fëmijët jemi t'mëdhenjë
ndaj dhe botën e duam te'madhe,
me kroje t'ftohta dhe me lumenjë
dhe me te blertat livadhe.
　
Ne fëmijët jemi t'mëdhenjë
sepse qiellin e duam me yje,
e lendinat t'jenë plotë keca
dhe ujqër t'mos ketê n'pyje.
　
Ne fëmijët jemi t'mëdhenjë
vend s'i bejmë kurr robërisë,
duart i kem plotë pllumba paqe
- zemrat plotë yje t'lirisë.

Ne fëmijët jemi t'mëdhenjë
se dhe veprat i kemi t'mëdha,
ne çdo shoqeje i themi motër
- ne çdo shoku i themi vëlla.
　
Ne fëmijët jemi te mëdhenjë
edhe vallën e kemi t'madhe,
ndaj dhe botën e dëshirojmë
te buzëqeshur - pa halle!


　
NA THËRRASIN

Na thërrasin kullat
na thërret bjeshka,
- na pretë ara 
na pretë kreshta.

Na thërrasin lisat
na thërrasin gurrat,
-na presin plisat
-na presin burrat.
　
Na thërrasin varrët
na thërrasin pragjët,
- na presin nënat
- t'ua terim faqët.

LIVADHET E VENDLINDJËS

Nëna gjendet n'punë
babi s'është n'shtëpi,
Linda me te vëllan
- dalin në sheti.
　
Pranë parkut t'lojrave
Linda e ndalë marshimin,
Eja te luajmë bashkë
- e lutë vëlla Mergimin.
　
Ai ndalët në vend
shikimin e hedhë për dhe,
ç'te gjeti i thotë Linda
-pashë motrën ç'ke?!

S’me pelqejnë këto lojëra
- dhe u ulë në bari,
s'dua t'luaj tha ai
dhe buzët i vari.
　
Si s'te pelqejnë vëlla
he ti mbetësh pa mend,
ku ka lojëra më te mira
-se sa në këtë vend ?!
　
Ka-si nuk ka
ia ktheu Mergimi-Lindës,
lojërat mê të bukura
n'livadhe t'vendlindjës.

LETER NGA KOSOVA


Atë ditë kur nga ti na erdhi letra -
te gjithë në klasë u bëm sy e vesh,
na u kujtuan kohërat e vjetra -
kur ti shoqja jonë ishe mes nesh.
　
Letrën tuaj duke e lexuar
mësuesit iu dridhën mustaqët,
për një qast u trazua -
dy pika lotë i rrodhën poshtë faqës.
　
Mimoza - fotografinë tende
e kish vendosur n'bangë te parë,
klasa brohoriti me gjithë zemër
- kjo është shoqja jonë e pandarë.

　
Nuk mësojmë në shkollë te vjetër
n'shtepi t'xha Sylës e mbajmë mësimin,
gjithëçka mund te bëj shtriga e vjetër
por kurrë nuk na e ndalë - arsimin.
　
E di qe je kurreshtare për çdo gjë
-po te tregojë drejtë - shoqja Besë,
- nuk kam laps te të shkruaj më
se atë n'Kosovë po e ndajmë n'dy pjesë.

SI I MËSOI GJYSHI SHKRONJAT

Gjyshin tim shumë ekam dashur
- dhe ai më donte mua ,
një ditë derisa po lexoja
erdhi pranë - m'u afrua.
　
Me falë nipçe po t'pengoj
po e shoh që po lexon ,
një kerkesë e kam për ty
- qe ta them a pranon.
　
M'i mëso germat nipçe t'lutëm
shiko gishtin tim te ngjyrë ,
seriozisht m'i tha këto fjalë
një dozë lutje i dukej n'fytyrë.
　
Menjëherë o gjysh i dashur -
unë edhe kështu ta kam borxh,
sa e sa përralla m'ke treguar
- te ngarkuara kaliboq.

Nga dollapi i tij nxori
abetare laps e leter,
dhe çdo ditë që kalonte
nga një shkronjë mësonte më tepër.
　
Te gjitha shkronjat i mësoi
një nga një ato me radhë,
sa krenar ndjehej gjyshi
kur i shkroj t'birit mergimtar.
　
　
I mësova shkronjat pa ndërprerë
- mësimit unë s'i bëra bisht,
më falë tash që po t'nenshkruhem
- ti je mësuar që t'jap gisht.
　
　
　
LOTËT E GJYSHIT

Ia dërguan ftesën
e mori dhe vizën,
mezi priste gjyshi
t'vizitonte Zvicrën.
　
Te takohej me nipin
dhe mbesat e ti',
kurrë si kish parë
- pos në fotografi
　
E gjatë iu duk rruga
- në avion dy orë,
qe t'i mirrte n'preher
t'i përgdhelë më dorë.
　
T'u flas për atdheun
- për fusha e male ,
- për farë e për fis
për Lokën e Madhe.

Qëndroi veç një javë -
kish ardhë për një muaj,
më fëmij't s'u muar vesh
-flisnin në gjuhë të hu

Në ndarje tha gjyshi
me lotë këto fjalë,
më mirë kishte qen
te mos kisha ardhë!


　
SIKUR T'ISHA KLYSH

Dalim me nipin -
dhe timen mbesë,
në njê qytet gjerman
për t'kërkuar banesë.
　
që n'fillim na pyet
pronari qe lëshon banesë,
sa veta jeni ?!
ne i përgjigjemi - pesë!
　
I ngrysur në fytyrë
na e kthen menjëherë,
nuk japim banesa
- për auslander*.
　
Trokasim pastaj
në një shtëpi tjetër,
në derë paraqitët
një plakushë e vjetër.
　
Nuk bën thotë me fëmijë
- për ta nuk kemi vend,
përparësi kanë ata
që kanë macë a qen.
　
Rrugës për shtëpi
më thotë Beni- gjysh,
më mirë kishte qenë
te kisha qenë - klysh!

*auslander = në gjuhën gjermane njeri
që nuk është nga Gjermania , 
njeri i ardhur nga një vend 
tjetër.

MBESA S'DO NGATËRRESA

Kur me plakën përlahemi
- për hallet tona ,
vjen e na hynë n'mes
mbesa jonë-Elona.
　
Ndërpreni fjalët
nuk dua ngatërresa,
pajtohuni mes veti
- na detyron mbesa!
　
Na ulën tensionët
na kthehet buzëqeshja,
pajtohemi me plakën
kur në mes hunë mbesa.
　
E,e puthim shumë
që te dy në faqe,
u rritësh e madhe
që na solle paqe!
　



GJYSH TE KAM SHOQE

Kam një mbesë të vogël
- i ka veç dy vjet ,
por është shumë e gjallë
- gjuha shumë i pret.
　
Elona e vogël -
këtu në mergim,
për mua është jetë
- është i vetmi gëzim.
　
Ajo flet më mua
dheme bën shoqëri,
- unë luaj më te
sikur t'isha fëmijë.
　
Një ditë gjërsa loznim
m'tha kjo bukuroshe,
- gjysh të dua shumë
gjysh ty te kam shoqe!
　


BATERITË E GJYSHIT

Shumë vite kaluan
- mbi kurriz te ti' ,
por gjyshi nuk jepet
thotë - unë jam i ri!
　
I shëndritë fytyra
i qeshin mustaqët,
kur nipër e mbesa
- ia puthin faqët.
　
Gjyshi për lojë
lutje nuk pret ,
loja e rikthen
n'fëmijërin e vet.
　
A e dini ku e merr
gjithë atë fuqi?!!!
Nipër dhe mbesa
- i ka bateri.



KAH ËSHTË KOSOVA

Tek shetisnim bashkë
- këtu në mergim,
ja ç'pyetje më bëri
një ditê nipi im.
　
Shqetêsimin e tij
shpejtë e kuptova,
kah i bjen atëdheu
kah është Kosova.
　
E sheh atë mal
te mbuluar më dëborë,
andej është Kosova
- i tregoj me dorë.
　
Fjala e tij -
zemrën se ç'ma dridhi,
adej gjysh i dashur
çdo ditë lind dhe dielli.


　
PAGËZIMI I NIPIT

Me lindi një nip
këtë vit në prill,
i shëndosh si mollë
- i bukur si diell.
　
Mëqë ishte i bukur
dhe shumë i dëlirë,
deshëm te ia gjëjmë
një emer te mirë.

Dikush propozoi
emrin - Drilon,
jo tha dikush tjetër
më mirë Agron.

Dhe njëri pas tjetrit
emrat më radhë,
na dolen shumë dilema
- na dolën shumë fjalë.
　
Në fund gjyshja tha :
eureka emrin e nipit tim,
mëqë po jetojmë larg
po e pagëzojmë Mergim.
　
Jo tha mbesa
këtu s'do jetojmë ne,
s'do ia vem - Mergim
po e pagëzojmë - Atëdhe!

　

PULA N'INTERNET
　
Një ditë pula
hyri n'internat,
që të gjëj një gjel
- fatin e vet.
Shpejtë hapi faqën
dhe u fut në çat,
një Nik pulës -
shumë iu përshtat.
　
Kishte hy dhelpra
që jetonë n'zabel,
me nikun simpatik
- I vetmuari gjel.
　
Shpejtë ranë dakord
të dytë përnjëherë,
që te njihen ma mirë
te kalojnë n'mesengjer.
　
Pula kësaj kurthe
shpejtë ia ndiu erën,
kur e luti "gjelin"
që te hap kamerën.
　
E kuptoi pula
se këtu ka hile,
pas këtij niku
mshihet ndonjë skile.
　
Atë natë pula
i caktoi takim,
eja nesër mbrema
pranë kotecit tim.
　
Te nesërmën pula
n'takim nuk i del,
ne vend te saj qonë
- gjuetarin bedel.
　
Më vonë nuk e di
me te çka ka ngjarë,
por lëkurën e dhelprës
- e kam parë n'pazar.

　
PËR NJË HOXHË

Para shumë vitësh
vdiç hoxha në fshat,
njerëzit ranë nê hall
- ramazani ngat.
　
Kush e këndon mevludin
- kush na këndon n'taravi,
më nê fund e zgjodhën
për imam - një haxhi!
　
Filloi Ramazani
siç është zanat,
hoxha ndërronte konakun,
- n'katund për çdo natë.
　
Me pite i shtrohej tepsia
- me mish i vinte sahani,
por kot - hoxhës plak
- nuk i shkonte zani.
　
Një natë pasi mbaroi
hoxha - allah ekberin,
- u ulë afër sofrës
qe t'ia bënte nderin.
　
Nga fundi i odës -
erdhi një zë i hollë,
ne po t'mbajmë si pëllumb
- ti po këndon si sorrë!


KUJT I BESON ?
　
Nastradini n'oborr
- e dëgjoi një za,
dual shpejt e shpejt
kush po thërret,me pa.
　
Si u gëdhive Nastradin
- tha fqiu para dere,
ç'e mirë të solli kojshi
ç'kërkon kësaj here?!
　
Ti vëlla - Nastradin
mua ma din hallin,
më duhet për punë
ta kërkoi - gomarin.
　
Ti e din kojshi -
kurrë s'ta kam ndal,
por sot s'e kam këtu
e kam lëshuar në mal.
　
Për sherr gomari -
në atë moment pëllet,
Nastradinit i drejtohet
- fqiu i vet:
　
Pse m'the s'është këtu
në mal ka shkuar gomari,
ia dëgjova zërin
në stallë që palli!
　
　
Nastradini i tha fqiut
që ish ngreh si hu,
ti a i beson gomarit
- apo më beson mu'?!!!


　
I KALLUR SE I KALLUR...
　
Një mbret -një herë
vendosi te kallte një mal,
qe te kthente n'tokë buke
- që te bante arë.
　
E urdhëroi sherbëtorin
gjithë ditën t'mos ndalej,
te lajmeroi gjën e gjallë
- se mali do te kallej!
　
Pas dy - tre dite
pasi u shpraz mali,
mbreti dha urdhër
dhe malin e kalli.
　
Një javë - rresht
flaka nuk u ndal,
u bë shkrumb e hi
- mali krejt u kall.
　
U ngrit vet mbreti
dhe shkoi te vizitoj,
mos rastêsisht ndonjë gjë
n'mal nga zjarri e pësoi.
　
Kur u futë thell
- në mes te malit,
sytë e tij panë -
disa eshtra t'kalit.　
　
U shfry mbreti
plotë nervozitet,
a s'ke dëgjuar or i gjor
- apo nuk ke ik vet?!
　
Erdhi zëri i kalit
nga eshtërat e ti',
nuk kam dashtë me ik
se shumë mirë kam ndi.
　
Mendova e mendova
dhe mora vendim,
i kallur se i kallur
ma mirë n'vendin tim!!!

Recenzion

Nga Ismet Tahiraj

NJË DHURATË E BUKUR PER LEXUESIT E VEGJËL 

Agim GASHI , "GJYSH TE KAM SHOQE" ,

botoi shtëpia botuese 

SHQIPERIA ETNIKE - Prishtinë , 2009

Lexues të dashur dhe të nderuar, poeti Agim Gashi ka kohë që është i pranishëm

nëpër letrat tona me krijimet e tij letrare, por kësaj radhe ai na vjen me

përmbledhjen e tij të parë me një titull mjaft simpatik “ Gjysh të kam shoqe” ,

duke na dhuruar kështu vargjet e tij të  krijuara në kohë dhe vende të ndryshme.

Vjershat e tij janë të shkruara me kujdes dhe shpirt për çka  besoj se do t’i bëjnë shpejt për vete  jo vetëm të vegjlëit, por edhe të rriturit.

Vjershat e agimit në vete bartin porosinë edukative dhe vijnë në të shumtën e

rasteve edhe me një dozë  të lehtë humori çka e bëjnë edhe më tërheqës leximin

e tyre. Siç e ceka edhe më lart  autori në këtë vepër ka vjersha të krijuara këtu e

tridhjetë  vjet më parë, por që as sot e kësaj dite nuk e kanë humbur aktualitetin

për çka dëshmojnë për fuqinë krijuese dhe cilësinë e autorit. Edhe tematika

e vjershave që përmban kjo përmbledhje është mjaft e larmishme. Autori shkruan

edhe për jetën rurale. Ja  si e mban pezull lexuesin deri në fund se çfarë ishte ai

kalë, pa jelë, pa shalë, pa këmbë pa veshë:

ju bëj be në mollë
ju betohem në dardhë
kali i parë-
që e shalova në arë
nuk ka qenë lodër fëmijësh
as kali prej druri
po...një dukë gruri..!

Shkruan për trimat. Vjershën me titull Bac u kry, e nisë me vargjet:

Kush tha rënia sjell humbje
- nuk është e vërtetë ,
rënia jote Baca Adem
- na dha forcë për jetë.

Kur Agimit iu desh të emigrojë si qindra e mijëra shqiptarë të tjerë nëpër

vendet e

ndryshme të perëndimit, ai atëherë e pa se sa e rëndë është jeta jashtë

atdheut,

jashtë vendlindjes. Prandaj edhe për mërgimin dhe jetën atje ka një varg

vjershash

që i shpërthejnë nga brendia e shpirtit.

Duke trokitur derë më derë e duke kërkuar banesë, vendësit mund ta pranonin

në

banesë ndonjë familje me qenë a mace, por jo edhe me të huajt që ishin me

fëmijë. Në fund të përpjekjes për të gjetur banesë, Agimi  përmbyll vargjet në

bisedë me nipin:

Rrugës për shtëpi
më thotë Beni- gjysh,
më mirë paska qenë
të kisha qenë k’lysh!

Malli për vendlindjen nuk e len të qetë. Mendjen dhe ëndrrat i ka në Kosovë, sikur

të gjithë mërgimtarët tanë, shumë prej të cilëve me vite nuk e kanë vizituar

Kosovën për shkak të statusit të pazgjidhur të tyre. Ja një dialog në mes të Lindës,

e lindur jashtë atdheut dhe Mërgimit që ende e mbante mend vendlindjen:

Si s'të pëlqejnë vëlla
he ti mbetsh pa mend,
ku ka lojëra më të mira
-sesa në këtë vend ?!

Ka, si nuk ka
ia ktheu Mërgimi-Lindës,
lojërat më të bukura
n'livadhe t'vendlindjes.

Në këtë tematikë ndërtohet edhe vjersha për pagëzimin e nipit. Pas shumë e shumë

propozimesh për emra të bukur, më në fund vendosin që nipin ta pagëzojnë me emrin

Atdhe.

Derisa zogjët shtegtarë vijnë nga jugu dhe andej kthehen prapë, autori  thotë :

Zogjët e Kosovës
Zogjët  e vendit tim
Nuk ikën në jug
Por në perëndim

Mirëpo, ai i thërret të kthehen nga vendet e huaja, atje ku bukës i thonë bukë

e ujit ujë. Atje ku gjumi të merr më mirë. Atje ku edhe ëndrrat janë më të

bukura sesa në vend të huaj. Autori thërret bashkatdhetarët të kthehen atje sepse:

Na thërrasin varret
na thërrasin pragjet,
- na presin nënat
 t'ua terim faqet.

Vargu i tij është i qetë në shikim të parë por karekterizohet me thellësinë e tij dhe

përmbajtjen porositëse. Ai din të jetë gazmor por herë herë sjell edhe

shqetësimet dhe brengat që  i preokupojne fëmijët.
Autori ne kete permbledhje sjell kujtimet nga fëmijëria e tij por edhe nga fëmijëria e fëmijëve tanë në mërgim ku jeton edhe vetë poeti.

Pasi Agimi është edhe gjysh, as atij nuk i kanë shpëtuar pa i zënë frymëzimet nga loja me nipër e mbesa. Edhe vet titulli i kësaj përmbledhjeje e dëshmon këtë. Mbesa në pamundësi të shoqërohet me mocaniket shqiptare e ta ndajë lojën me të, ajo luan me gjyshin. Prandaj edhe ajo i ka thënë: Gjysh të kam shoqe. A  nuk është ky titull mjaft domethënës.

Gjyshi Agim, sikundër edhe gjyshët tjerë, luan me nipër e mbesa nganjëherë deri në atë masë kur mbase i bëhet edhe pak tepër. Ai edhe mund të lodhet nga loja që fëmijët e duan deri në pafund, por gjyshi prapë mbushet energji. Mbushet energji nga nipërit e mbesat të cilët ia mbushin

bateritë:

A e dini ku e merr
gjithë atë fuqi?!!!
Nipër dhe mbesa
- i ka bateri.

Agim Gashin e brengos pa masë edhe frika nga asimilimi i mijëra fëmijëve tanë

në shtetet e ndryshme jo vetëm të Evropës. As këtë brengë nuk e ka lënë pa e pasqyruar në disa nga vjershat e tij. Ai që e kupton peshën e kësaj dukurie nuk mund t’i lexojë këto vargje pa iu rrënqethur trupi. A nuk është e rëndë kur gjyshi nuk mund të merret vesh me nipër e mbesa, të cilët flasin në gjuhë të huaj.

Një gjysh mezi kishte pritur ta marrë vizën e të shkojë te nipërit e mbesat, por :

Qëndroi veç një javë -
kish ardhë për një muaj,
me fëmijët s'u mor vesh
-flisnin në gjuhë të huaj

Me shpresë se do të kënaqeni me vjershat që përmban kjo përmbledhje,

ju dëshirojmë  lexim të këndshëm, kurse mikut Agim Gashi i dëshirojmë

shëndet të mirë, sukses në punën e tij krijuese  që të mos ndalet, por të na 

dhurojë edhe libra të tjerë si ky.

 HALIL XANI

UNË DHE BABI MJESHTËR

(Vjersha per Femije) 

__________________________________________________

Re te zeza mbuluan Prekazin

Shume çetnike e nxine lendinen

Adem Jashari dredh mustakun

Dhe ne çark e puth martinen.

Ne nishan te pushkes se gjate

Pak me tutje Shaban plaku

I betuar n`shqiponje t`flamurit

Per te gjalle s`levize nga pragu.

Nga frenxhia bertet Hamza

Si kreshniket ne dite te veta

Heu çetnike ju fare e felliqur

Jo s`ka vdekur Azem Bejta.

Krisen pushket pernjehere

Si rrufete qe bijne nga qielli

Gjoksin Hamza i ve gjyles

N`ato çaste u ndal dielli.

Si dragoi zjarr qet nga goja

Lufte e kenge Ademi i nise

Sikur kosa qe rrezon barin

Rrezon çetniket balleqendise.

Komandanti eshte i gjalle

Legjende u be ky emer

Gjithe shqiptaret kudo jane

Komandantin e kane ne zemer.

PARA VARRIT TE KOMANDANTIT

(Nje ushtar i bataljonit “Atlantiku”)

Larg ne Amerike ishim

Mendjen n`Kosove e kishim,

N`jug t`Evropes plake

Kosova digjej flake.

Formuam “Atlantikun”

Kaluam Atlantikun,

Te veshur me barot

Kosoves t`i dalim zot.

Rezezat i shporrem qiellit

Per rrezet e ngrohta te diellit,

Erdha ne Prekaz o trim

Edhe sot je komandanti im.

Buza me dridhet ne vaj

Mos me qorto pse qaj,

Deri ne fund te kesaj bote

S`harrohet lavdia JOTE.

ERDHEN PIROMANET

Erdhen piromanet

Edhe ne fshatin tim

Çdo shtepi

E dogjen me benzine

Keto bisha Karpatesh

Gjakpangopura

Nuk kursyen shkollen

As xhamine.

Erdhen piromanet

Me zjarr e thika

Nga faqja e dheut

Ta fshijne Dardanine

Shume prej tyre

Ne keto shkrepa

Lane eshtrat

Kane bere hesapin

Pa hanxhine.

Mashtrohen  piromanet

Gjaku s`na ligeshton

Nuk nenshtrohemi

As sot as kurre

Edhe nese Kosova

Ngele ne qika

Edhe nese ne te

Nuk ngele asnje burre.

PSE ?

Ka shume e shume pyetje

Drenicakja e vogel Rine

Pse ma vrane qenin

Pse ma vrane bagetine?

Pse ma dogjen fletoren

Perplot me vizatime

Perse ma vrane lapsin

Ai ish pushka ime?

Pse ma dogjen shkollen

Ç`iu beri ajo valle

Pse m`i vrane pumat

Qe me ngelen ne shkalle.

Pse grate e botes

Qe lindin ne spitale

Nuk e ngritin zerin

Per lindjet tona ne male?

ME THANE…

Me thane lulet

Na merr ne vjershe

Vjersha do behar,

Me thane bletet

Ç`bejme ne pa lulet

Vjersha do nektar.

Me thane femijte

Na merr edhe neve

Vjersha do rrite,

Me tha dielli

Lulet, bletet, femijte

Nuk bejne dot pa drite.

Me tha shiu

Edhe une do te vi

Pa stuhi e ere,

Si do te rriten lulet

Si do te rriten femijte

Kur s`shohin ylbere.

Ua hapa deren

Luleve, bleteve

E femijeve pernjehere,

Hyri edhe dielli

E mora dhe shiun

Vjersha u be ylber.

Me tha trimi

Me pushken time

Edhe une do te vi,

Ju asnje pa mua

Fare s`keni vlere

Po s`patet liri.

LIRISE

Ne Likashan e Drenice

Lirise iu gezua edhe guri

Ne fshat mbi gjashte lisat

Lirshem valon flamuri.

Liria ka arome lulkuqeje

E ngjyrosur me ngjyre gjaku

Ajo ka flatra sikur pellumbi

Vjen e na pergezon te pragu.

Dhe ju pyetni kush e solli

Nga Bajgora n`male te Sharrit

Ne gjithe Kosoven ate e solli

Ushtria e Adem Jasharit.

SHUME DEGE NE NJE TRUNG

Ne Likashanin shkembor

Jane gjashte lisa shekullor

Me dege te gjera lisat bung

Qe te gjashtet ne nje trung.

Istikam i UÇK-se dikur

Sot mbi ta valon flamur

Duke biseduar me ta

I pari lis keshtu me tha:

Jam Shqiperia, zemra ime

A e sheh nuk jam jetime

I dyti lis me kapi per dore

Une-tha-jam Kosova Lindore.

I them te tretit ti kush je

-Ilirida si s`me njeh

Me Kosoven ketu rrime

Kemi prane dhe Qamerine

Me Plave-Gucine mish e asht

Sa shume dege, por nje trung bashke.

Keshtu te gjashtet jemi rrite

Bashke i perballuam stuhite

Na u zgerdhine bishat me dhembe

Por gjithehere qendruam ne kembe.

RILINDJA E RILINDJES

(Me rastin e daljes pas 9 vitesh ndalese)

Ishte viti gjashtedhjete

Une atehere isha femije

Me shume gazeta ne dore

Ne shkolle erdhi nje njeri.

Oren e pare me mesuesin

Erdhi ai xhaxhai me plis

Nga nje gazete na shperndau

Mbi banka t`gjitheve-gratis.

Te gjitha shkronjat s`i kishim mesuar

Ama kalonim n`harmoni pa grindje

Ndersa gazetes qe kishim ne duar

I thoshim Rilindje e dikush Lirindje.

Me “Rilindjen” u rritem bashke

Ajo kishte faqen per femije

Duke lexuar poetet me te vjeter

Edhe une nisa t`botoj poezi.

Kur u be e zonja kur u be e madhe

Pse thoshte t`verteten pengesa i vune

Dhembjen e saj tash sa vite

Me shpirt e zemer e ndjeva dhe une.

Rilindja e “Rilindjes” me gezoi pa mase

Une po thinjem ajo le te rritet

Rruge me gjemba kurre mos paste

Rrita e saj kurre mos t`nderpritet.

TE LUMTE MESUESE

Nje mesuese

Zemermadhe

Invalidet i vizitoi

Pa u hamendur

Nxori kuleten

Tere nje rroge

Ua dhuroi.

-Merrni-u tha

Me gjithe zemer

Mesuesja jone

Si sorkadhe

Mos me pyetni

Fare per emer

S`po ua jap

Per mendje

Te madhe.

Zemermadhja

Keshtu foli

S`deshi deftese

Emer nuk la

U nis nga dera

Dhe doli

Lamtumire

Trima iu tha.

URA E MIQESISE

Jane te medha

Ne Peje urat

Mbi Bistrice,

Jane te medha

Mbi Iber urat

N`Mitrovice,

Jane te medha

Ne Gjakove urat

Permbi Dri,

Jane te medha

Mbi Sitnice urat

Ne Vushtrri,

Ka te medha

E me te medha

Ura n`kete toke,

Por me e madhja

Me e forta

eshte nje ure

Qe i lidhe

Dy shoke.

KUR U NISEN PER KURBET

Kur u nisen per kurbet

E mashtruan Pajtimin

Po shkojme te daja,

Kur shkelen ne toke te huaj

Djali i vogel u habit

Te dajte s`ka tramvaja?!

Duke shetitur ne park

Ne mes njerezish te huaj

Voglushi vuri re,

Ju m`keni mashtruar

Keta s`jane dajte e mi

Nuk flasin si ne.

Kur ulen per te ngrene

Le nje vend te zbrazet

Per gjyshen ne fshat,

Nuk i bejne pershtypje

Lodrat as qyteti

Dot s`behet rehat.

ALFABETI I GJUHES SHQIPE

Arta tha-ta shkruajme nje poezi

Beni tha-edhe une jam dakord

Cili s`do te pajtohej foli nje syzi

Çka po presim t`ia nisim qe sot.

Dardani tha-jemi tridhjete e gjashte

Dhe aq shkronja ka alfabeti

Ermela nje voglushe flokegjate

eshte mire tha vjersha te jete sa deti.

Flora tha une lulet shume i dua

Genti tha nga gjumi libri m`ndane

Gjithkush veten e tregon me pune

Hana foli kr fjalen ia dhane.

Iliri tha kengen shume e dua

Jeta tha me pelqen aktrimi

Kushtrimit shtatgjate e faqeftua

Loja e basketbollit dhe vizatimi.

Llokume, embelsira me ben mamaja

Mesuesen do ta therrasim patjeter

Nadia-tha n`ditelindje me vjen daja

Nje dite me ka lajmeruar me leter.

Ora kalonte vargjet shtoheshin

Porsi shtepia e re gure mbi gure

Qendresa  tha qe te mendoheshin

Radhen t`ia lene zotriut Flamur.

Rrumbullakohet ngadale poezia

Secili diçka te re propozoi

Shumkush i tha mendimet e tija

Teuta e vogel shoket i degjoi.

Tha Mirjeta vjersha u be si tren

Une jam ne te tetin t`parafundit

Vagoni i fundit pastaj vjen

Xerxa nuk eshte stacion i fundit.

Xhyla doli para shokeve te vet

Ylberin vizatoi me lloj-lloj ngjyrash

Zell kush ka, ne te gjitha lendet

Zhvillon lehte çfaredo detyrash.

VJESHTA

Nje sorre ne plep

Ne toke shume flete.

Bujku ne are

Ne toke shume fare.

Ne qiell rete zi

Ne toke shume shi.

Tash me shume

Ka uje ne lume.

VJESHTA ECEN DHE FLET

Vjeshta i hap dyert e shkolles

Nxenesit i fton te hyjne ne klase

Shpejt i pjek kokrrat e molles

Dardha e rrush dhuron me thase.

N`kopshte me vjelesit vjeshta flet

Kuvendon me bujkun ne are

Flet edhe me lumin e rritur qe nget

Shpezeve shtegtare u thote udhe e mbare.

Te luaj  me gjethe enda ia ka

Iu fryne nga Kosmaçi ne Qyqavice

Shume drunj pa gjethe tashme i la

Ne ane te Prishtines e n`Mitrovice.

Flet me barinjte koder me koder

Neper Presheve e neper Prizren

Sa e sheh ne Tetove e sa ne Shkoder

Ne male e fusha kudo e gjen.

Flet edhe me dimrin me ne fund

Mireseardhje i deshiron atij

Te kenaqen femijte ne qytet e katund

Ne Sharr e Brezovice me saja e ski.